در بیماری دیابت ، عروق خونی کوچک آسیب می بینند . وقتی عروق خونی کلیه ها آسیب می بینند ، کلیه های شما نمی توانند خونتان را به خوبی تصفیه کنند .در نتیجه بیشتر از آنچه که باید ، اب و نمک در بدنتان جمع می شود و باعث افزایش وزن و تورم قوزک پا می شود . ممکن است پروتئین در ادرارتان ظاهر شود .دیابت همچنین ممکن است به سیستم عصبی بدنتان آسیب برساند . این امر می تواند باعث اشکال در تخلیه مثانه بشود .فشار حاصل از پر بودن مثانه می تواند به کلیه ها پس زده و به آنها آسیب برساند . همچنین ، اگر ادرار به مدت طولانی در مثانه بماند می تواند باعث ایجاد عفونت بشود چون باکتری ها در ادراری که حاوی مقدار زیادی قند است ، به سرعت رشد می کنند .
حدود ۳۰ در صد بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۱۰ تا ۴۰ درصد بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ نهایتا ًدچار نارسایی کلیه خواهند شد . کنترل دائم دیابت می تواند خطر ایجاد بیماری کلیوی شدید را کمتر کند .
علائم بیماری کلیه در بیماران دیابتی
▪ آلبومین / پروتئین در ادرار
▪ بالا رفتن فشار خون
▪ تورم قوزک و ساق پاها ، گرفتگی عضلات ساق پا
▪ نیاز به دفع ادرار در طول شب
▪ بالا رفتن اوره و کراتی نین خون
▪ کاهش نیاز به انسولین یا داروهای خوراکی ضد دیابت
▪ ضعف و بی حالی صبحگاهی ، تهوع و استفراغ
▪ رنگ پریدگی و کم خونی
▪ خارش
درمان
▪ قند خونتان کنترل کنید
▪ فشار خونتان کنترل کنید
▪ درمان عفونت ادراری
▪ اشکالات احتمالی موجود در سیستم ادراری اصلاح شود
▪ از مصرف داروهایی که ممکن است به کلیه ها آسیب برسانند پرهیز شود ( به ویژه مصرف بیش از حد و بدون نسخه داروهای ضد درد ) .
استفاده از داروهای ضد فشار خون که مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین هستند
( مثل کاپتوپریل ، انالاپریل ) ، به آهسته کردن سیر نارسایی کلیه کمک می کنند .
در صورت پیشرفت بیماری نارسایی پیشرفته کلیه اتفاق می افتد زمانی که کلیه های شما دیگر قادر نباشند به حفظ سلامتی شما کمک کنند و دیالیز یا پیوند مورد نیاز باشد .
این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد کلیه های شما کار می کنند . فاصله زمانی معمول بین شروع آسیب کلیوی ناشی از دیابت و نارسایی پیشرفته کلیه حدود ۷ – ۵ سال است .
سه نوع درمان در نارسایی کلیه ناشی از دیابت وجود دارد :
پیوند کلیه ، دیالیز خونی (همودیالیز ) ، دیالیز صفاقی .